Van weekendhulp naar hovenier
De allereerste medewerker wandelde binnen als weekendhulp en ging nooit meer weg. Luuk: “Op zaterdagen ging ik ’s ochtends eerst koffiedrinken bij Wilma en Harrie en dan met Sjoerd naar een klus.” Na zijn opleiding werden de zaterdagen werkdagen en groeide Luuk mee met het bedrijf. Luuk: “Er is hier altijd wat nieuws, dat verveelt niet snel. Daarnaast wordt er erg goed voor het personeel gezorgd. Er wordt gedacht in oplossingen en de deur staat altijd open.” Naast de vrijdagmiddagborrels, vakantieborrels, kerstborrels en feestjes (bier dus eigenlijk), vindt hij vooral de communicatie met klanten leuk: “Ik vind het mooi om de klant te ontzorgen en mee te denken in het hele proces van rooiwerk tot eindresultaat. De waardering die je daarvan krijgt, dat is mooi.”
Edwin koos voor zekerheid
Twaalf en een half jaar geleden stond Sjoerd ineens bij Edwin op de stoep. Of hij het niet wat vond om ook bij Frielink te komen werken. Edwin: “Sjoerd wist vast dat er een feestje aan zat te komen; ik ging dat jaar trouwen. En omdat de toekomst bij mijn oude baas onzeker was, was de keuze niet heel moeilijk.” Op 1 maart 2009 kwam Edwin in dienst als hovenier. En nu; zo’n 12,5 jaar later, zit ‘ie er nog steeds; inmiddels met een specialisatie in onderhoud. Edwin: “Ik heb het naar mijn zin. Het buiten bezig zijn, het van niets iets maken en de waardering die je daarvoor krijgt. We hebben mooie klanten, er is veel afwisseling, het gereedschap is netjes voor elkaar en als je zelf eens wat nodig hebt, dan mag je het gebruiken. Ik zit hier goed!”
Niet groeien
Waar menig ondernemer droomt van groei, filosofeerden Sjoerd, Edwin en Luuk over klein blijven. Edwin: “Met een paar biertjes erbij, besloten we tijdens voetbal in het gebouw dat we niet groter moesten worden.” Luuk: “Haha, ja, ‘groter dan zes man hoeven we niet te worden!’, zei Sjoerd. Nou, dat is mislukt.” Beiden pleiten ook vandaag voor stabilisatie. Luuk: “Maar dat we wel blijven investeren in nieuwe dingen.” Edwin: “En toch een paar groene vingers erbij.” Heren, dat klinkt toch een beetje als groei.
Nog even zo door!
Als besluit vragen we de jubilarissen of er nog iets is wat ze tegen hun collega’s willen zeggen vanaf dit plekje op de website. Luuk: “Dat we trots mogen zijn op dit bedrijf en de projecten. Dat die krullebol dat toch even voor elkaar gebokst heeft. Laten we lekker zo doorgaan!” Edwin is het daarmee eens en voegt toe: “Dat we elkaar helpen waar nodig en allemaal met de neus dezelfde kant op blijven staan. Dan komt alles goed!” Mooie woorden, heren. Bedankt voor deze 12,5 jaar en op naar de volgende mijlpaal!
